Verzamelde gedichten

[p. 123]

Wie weet

Ik zei laten we nu maar gewoon
op reis gaan, naar Halmaheira,
of bijvoorbeeld naar Nieuw Guinea
diep het binnenland in, want daar
kun je de trommen nog horen
van je hart en de vuren zien
van je hart en de dansen dansen
van je hart van je werkelijke diephart;
en het woord dat het woord is, het leven,
een geheim dat hier niemand meer kent.

Maar misschien staat het ook
in de blauwkou
op de hoek van de straat al te wachten
in de kersttrompet van een soldaat
van het leven des heils.