Verzamelde gedichten

[p. 124]

Het bivak

Mijn bivak staat aan de stroom,
over mij stijgen de wouden;
vogels met gouden veren
roepen mij in de nacht.

De morgen doomt onverwacht
over de blauwe bergen,
de lampen van tijgerogen
doven tussen het gras.

De bomen ademen lichter
naast de glimlach van de rivier,
het ontwakende water stroomt er
naar onbekend heimweeland.

De curven der palmen schrijven
het woord dat het oerwoud ademt,
het woord dat het water glimlacht,
het woord dat de bergen bewaren

achter hun oude handen
gevouwen over daarginds.