Verzamelde gedichten

[p. 119]

Zend nu een duif

Wist je niet dat de zondvloed nog bestaat?
Wij beven op de bodem van het water,
glazige ogen, scherpe handenvinnen
en een verstikte keel, en niemand hoort
het warme kloppen van zijn bloed vanbinnen.
Er groeien algen in de kalverstraat.

Er drijft veel dode vis op 't leidseplein,
en auto's roesten op parkeerterreinen;
wij zijn achter onbreekbaar glas verdronken,
dagbladen wapperen het slijmerig sein
der kwalpoliepen rond de diepgezonken
rotsholen van cement. Te laat, te laat.

Waar zwerft de laatste dichter met zijn boot?
Ergens moet nog een berg de vloedstroom breken;
zend nu een duif uit om het eerste teken,
dicht ons het groene leven uit de dood.