Verzamelde gedichten

[p. 120]

Vinnen als vleugels

Vinnen als vleugels zou men hebben willen,
vliegende vis zijn voor de boeg der schepen,
uitzeilen over water, golfschuim-krullen,
ijlende in de wind van de passaat.

Of als de tjendro slank en monoplaan
speerslags voortsnellen; als het trillend zeepaard
papierlicht hangen in het groene water,
slapende aan een eiland van koraal.

Maar wij zijn zeevis in verstomde vijvers,
al weggevangen voor de wasdom reikt
en opgegeten in 't chinees kwartier,

zoals de zilvren bandeng aan de kust
van java: tandeloos ons voeder grijpend
in modderen bodem aan het taaie wier.