Verzamelde gedichten

[p. 118]

Diepzee dieren

De diepzeedieren zijn ons zeer verwant,
het donkere smaragd van waterkarnen
is mij vertrouwd, en het gezonken want
der wrakken geeft mij zenuwen en armen,

zwevend rondtastend in een levend niet
van zwartgroen glas tussen de blinde rompen
der schepen, vissen en het vreemde dompen
van lang verdronkenen in mijn gebied.

Het is zeer stil en eenzaam onder zee
en toch zo vol van schaduwen van dromen
die wezens schijnen; wij bewegen mee,
wiegend op onderoceaanse stromen,

wankele beelden zonder aangezicht,
drijvend verdreven, in de hartkuil lood en
sprakeloos sprekend, levenden als doden,
dolings verwonderd om het lichtloos licht.