Verzamelde gedichten

[p. 83]

Het kerkhof

Hier staan al zoveel kruisen bij elkaar
en zoveel namen zijn er ingebrand
van wie de vrijheid kregen in dit jaar.
De wind schrijft zijn geheimtaal in het zand.

De regen drukt de molshoop vaster aan
en dekt de slapenden vertrouwelijk toe.
De vogels fluiten, de tjemara's staan
over hun huis, het wuiven nimmer moe.

Een hand die niemand kent legt soms een klein
bouquet kembàng sepátoes op het zand.
Eenzaam verbloedt het: een gering rood sein
van 't naamloos hart dat ergens schreit en brandt.