Verzamelde gedichten

[p. 47]

Avond bij Medan

Geflakker van de maan: witzijden doek
tussen de dwarrel van papieren sterren,
sopranen van cicaden, en van verre
het donker gonzen der bedoek-bedoek.

De avond sluipt op zwartfluwelen voet
over het grasveld naar mijn kamerwanden;
ik wuif de koelte in mijn moede handen
en luister naar het milder ruisend bloed.

Het muzikaal geklepper van sandalen
klikklakt voorbij naar de waringinboom;
nu komt de dalang komen de verhalen
en waakt de kampong tot zijn schoonste droom.

Onder het sneeuwgewelf van het heelal
herademt de bij dag verschroeide aarde;
't hart leeft aandachtiger en zachter, maar de
bedroefdheid groeit onder de avondval.