Verzamelde gedichten

[p. 45]

Ontmoeting in Indonesië

Dit is het land van altijd afscheid nemen,
men komt en gaat en vindt er nooit meer rust;
een handdruk, soms heb ik u nog gekust,
en men verliest elkander in de schemer:

herinneringen tussen dag en nacht, en
soms ergens, in Calcutta of Beyruth,
een kleur van ogen, wimperslag, die doet
herleven wat wij nimmermeer verwachtten.

Denk dus maar steeds: dit was de laatste maal,
als handen die elkander even raken
tussen een menigte, en beide spraken
ineens dezelfde en verborgen taal.

Dan gaat men weder aan elkaar voorbij,
elkander vreemd en allen vreemdelingen.
Wanneer mijn ogen eens uw ogen vingen
was het alleen maar wat meer pijn er bij.