Verzamelde gedichten

[p. 39]

Jungle kampong

De bruine kampong rust aan de rivier
nergens naar toe nergens vandaan gekomen,
allen schijnen gestorven of zij dromen
onder het atapdak, en niet meer hier.

Hier is de eenzaamheid nog niet ontwaakt,
alleen door visgerimpel in het water
een sissend padimes of het geklater
van een verborgen bron licht aangeraakt,

en in de avond met gedempte schroom
jonge geliefden; zijn het de cicaden
die sjirpen of de maagden. Die daar waden,
is het in maanlicht of de zilvren stroom?

Rondom staat ondoordringbaar sterk het woud;
de kampong trilt tussen hemel en aarde,
elk ding verpuurd tot zijn volmaakte waarde:
leven om liefde, en de dood vertrouwd.