Verzamelde gedichten

[p. 20]

Aquarellen

De buffel, het zwartglanzend silhouet,
spiegelt zijn beeld reeds in de natte voren;
de naakte tors van wie zijn kracht aanzet
gloeit bronzend in het morgenlicht; de koren

der vogels hebben hun nerveus discours
al vroeg hervat en in de dessa branden
de vuren nog; over de heuvelranden
penseelt de zon een karmozijnen floers.

Het water wiegelt zich veelkleurig waar
de witte beken naar de oevers zwellen;
de sawahs zijn fragiele aquarellen,
de groene aarde trilt als aan een haar.

Landlieden, licht over de paden verend,
zeggen hun simpele groet: waarheen? Naar daar.
Geluk dan in de morgen, gaand en kerend.
Hier bloeit de morning-glory duizend jaar.