Een streep door de zon

[p. 40]

Begraafplaats van kamp Si Ringo Ringo

Er voert een pad door het moeras
achter het kamp.
Het moer spreidt er zijn sluiers uit
en avonddamp
omhuift de lage rietstand; luid
en droef de klacht
van goddoks in de donkere plas:
een dodenwacht.

Want achter 't pad door het moeras,
ten heuvelvoet,
ligt zand en grint dat nooit een bloem
ontbloeien doet.
En in de dorre bodem staan
hier rij na rij
rondhouten kruisen met hun naam
en slapen zij.

Die in het bitterst van het leed
ontkomen zijn,
wie die hun doffe wanhoop meet,
doods zachter schijn?
Er straalt geen bloem over hun graf
maar in de schicht
van avondzon ten heuvel af
stroomt dieper licht.

[p. 41]

 

Vaarwel, die door de smart verstomd

 

de aarde schroeit.

 

Als ooit de lente weder komt

 

zal al wat bloeit

 

uw namen fluisteren in de wind;

 

tot wie verstaat

 

in de ogen van 't Onnozel Kind

 

om vrede gaat.