Een streep door de zon

[p. 35]

Kampdroom

Ik wil in het klingelend rinkelnet
van een blauwe electrische ochtendtram
vanmorgen langs het rosarium gaan;
de bestuurder glimlacht onder zijn pet
tegen de zilveren krinkelbaan,
geel is de lucht van de voorjaarszon,
vonken die langs de draden spetteren,
lichtblonde slanke meisjes kwetteren.
Vogels, violen, vliegmachien,
alles trilt op het voorbalkon,
lavendel, ranonkel en mousselien.

Maar ontwakende bij mijn olielamp
is de lucht loodzwaar van de mensendamp
en zestig gevangenen in de hong
blazen hun adem in mijn long
die schreeuwen moet en niet schreeuwen mag;
o god alweer, alweer zo'n dag.