Een streep door de zon

[p. 36]

Geinterneerden rukken uit in het rubberbos

De orchideeën grijnzen in de armen
der bomen, nierblad kringelt dun en traag
langs grijsgevlekte stammen, vochtigwarme
adem bewaast de groene hinderlaag
van centrocéma en bemost tapijt;
dor blad rot tot een brekelijk geaderd
geel souvenir uit een verheelde tijd
waar nu het latexbos vermoeid ontbladert.

De voeten kraken op het dode hout
als wij door de verlaten lanen waren,
zwijgend bespied, vijandig nageschouwd.
Een cobra gluipt verraadziek door de blaadren
en in het pulver der vermolming blauwt
giftig de staalglans van de paarse varen.