Een streep door de zon

[p. 29]

Gevangenen baden in de rivier

De man met de revolver in de hand
die mij op d'oever star gericht bespiedt
opdat ik, zijn gevangene, hem niet
ontvlucht door 't bamboebos aan de overkant

van de rivier, weet niet hoezeer ik uit
zijn wakende vizier alreeds ontvlood.
Het koele water om mijn strakke huid
en liggend op mijn rug de hemel groot

en wijd en zonder sarrend prikkeldraad
om mij, rondom mij en hoog boven mij,
ontkom ik; en in brede golven slaat
de vrijheid, vogelwiekend, licht voorbij.

Werelden kantelen onder mijn vlucht,
de koele mantel die mijn tors omhuift
flankt langs oneindigheden: water, lucht
en wolkenflard die langs mijn slapen kuift.

O witte kolk, o Sint Johannes roos,
het koord der ruggestreng duwt verticaal
de aardbol los en rekt zich ruimteloos
wereld-ontheven vier-dimensionaal.