Een streep door de zon

[p. 28]

Ik lijd om u het meest

Aan M...

Ik lijd om u het meest; hoe zij mij tergen
en slaan en trappen, erger dan een beest,
ik kan mijzelf diep in mijzelf verbergen
maar lijd om u die verre zijt het meest.

Te weten dat ook gij zijt opgesloten
die enkel liefde was en die zozeer
de heidevelden minde, en de grote
ruimten van wolken in een open meer.

Dat deze hand die eens uw schreden leidde
de uwe niet kan vatten, één gebaar
u niet van deze marteling kan bevrijden
en lente roepen om uw grijzend haar.

O hart dat machteloos aan u moet denken
en nachtenlang uw droeve ogen leest
en u geen woord, geen enkel woord kan schenken
en wachten moet. Ik lijd om u het meest.