Een streep door de zon

[p. 27]

De jongen

Hij was zo klein en teer,
zijn ogen bloeiden als verbaasde bloemen,
zijn haar ving zonnespeer aan zonnespeer
om smalgelijnd zo licht bevreesd gelaat;
dat heel de wereld een zoet wonder zij
waar hij ook gaat.

Hij is in een gebogen grauwe stoet
mee naar het concentratiekamp gegaan.
Steen brandde onder zijn verscheurde voet.
De bloemen zijn verwelkt onder het gaan.