Een streep door de zon

[p. 26]

Het kind

Er is in 't concentratiekamp een kind gestorven;
ik weet niet wie, ik heb het nooit gekend.
Het werd in een blank huis lachend verwend,
het speelde vroeger in de rozenperken,
het had een pop en kleurkrijt en een boek
met wonderlijke sprookjes; en het zag
feeën en elfjes toen het op de bultzak lag
en met een wit gezichtje vluchtig is gestorven.

Er is in 't concentratiekamp een kind gestorven.
De groene tuin was groter dan de cel,
't wieken der vogels een veel vlugger spel
dan de acht strakke tralie-ijzers tellen.
Het kleurkrijt is nu allemaal gebroken,
maar je kunt honderdduizend kleuren zien
(en dat doet Onze Lieve Heer misschien)
met bei je wimpers eventjes geloken.

De vlinder is gebroken in het net;
de geur van bloemen hing nog om zijn bed.