Een streep door de zon

[p. 21]

80 cm

Hier leven wij op 80 centimeter,
daar moet men eten, slapen, verzen schrijven.
Misschien is 't volgend stadium toch beter:
op 50 centimeter te verstijven
en uitgedragen, in een kist verscholen
en diep betreurd, glimlachend achterblijven
met heel de aarde om in rond te dolen
en als een wolk de hemel in te drijven.

Wolken, en vogels die sonaten spelen,
zonder bagage, schildwachten, spionnen,
een korzelig oliepitje, schaduwbeelden.
Maar duizend manen en tienduizend zonnen.