Aanpassen is het kwaad verergeren
Hoe past nu de mens van de 20e eeuw de oude stad aan de nieuwe vereisten aan? Want dat moet hij wel.
Zoals mieren, gestoord in hun routinegangetje, steeds maar opnieuw de oude weg willen blijven volgen, blijft de stadsbewoner hardnekkig vasthouden aan zijn stinkende straatgeulen en meent het probleem op te lossen door deze te verbreden. Daar kredieten natuurlijk ontbreken, - zij zijn broodnodig voor tanks en starfighters - wordt dan hier, dan daar een straat verbreed. Wat gebeurt er? De nieuwe straat trekt als een magneet alle verkeer aan, met als resultaat nieuwe bottle-necks aan de uiteinden en de belendende straten en een steeds zwaardere belasting van het oude centrum dat allengs, alle redevoeringen over het schone verleden ten spijt, volkomen vernietigd wordt, want verkeer en parkeren zijn heilig. Zo wordt dus, zonder dat maar iets opgelost wordt, ons kultureel patrimonium onder de hamer gebracht.