Verzamelde gedichten

[p. 213]

Vertalingen

[p. 215]

De moede soldaat

Een kale meid - een winterheg: ontloofd -
staat aan de weg. Ik ga van ver voorbij.
Zo staan zij allen: rij aan rij
en hoofd aan hoofd.

Wat zou ik nog van heilge waatren weten
en van het dorp in avondrood?
Van duizend messen wond en stukgereten
ben ik zo moede van de vele dood.

Der kindren ogen zijn als gouden regen,
in hunne handen gloeit de schaal met wijn.
Onder de bomen tot de slaap gelegen
wil 'k geen soldaat meer zijn.

Onbekende dichter