Verzamelde gedichten

[p. 195]

Herfstmiddag aan de Prinsengracht

Voor Marga Minco

Ik zie de boom, geworteld op de voeten,
het jaar doorschrijden en het watervlak
der Prinsengracht. Ik zie het water groeten:
één grote glimlach, waar de zon in brak.
En toen ik háár, op ingetogen benen,
over de ronde Ronde Brug zag gaan,
liep er iets warms van uit mijn borstkas henen
en keek ik dieper in mijn leeg bestaan.
Er blijven nu maar weinig woorden over:
water en zon, wat mist, verwelkend lover
en, ergens in de droom daartegenover,
achter de hartstreek een verdwaalde pijn...
Die pijn wordt groter, en het woord zó klein,
dat zij niet weten of ze samen zijn.