Verzamelde gedichten

[p. 79]

Als ik haar naam zeg...

Als ik haar naam zeg breekt de duisternis
en scheert een glimlach over straat en pleinen.
Er wenken kindren achter raamgordijnen
en vragen vader wat die luister is.

Als alle verte uitgefluisterd is
verwelkt de stilte en de winden kwijnen.
Mijn tong verlept fluweelzwart in vileinen
omdat zij aan een vloek gekluisterd is.

Wat baat het mij of ik het licht zie breken
en of er aan mijn voet een bloem ontsproot?

Alleen maar tong kan ik alleen maar spreken
en spreek dit hart en spreek dit lichaam dood

en heb geen wapen om die moord te wreken
dan één uur zwijgens in haar stille schoot.