Verzamelde gedichten

[p. 57]

Zelfportret

Mijn droomkop kijkt van scheef de nek
met een grimas op het gezin.
Vervreemd van al wat ik bemin
ben ik alleen het mager hek
om 't huis heen en de stap op 't grind.
Mijn lichaam werd een schreiend kind
dat leeft maar mij niet toebehoort.
De lust woelt in het donker voort,
een woord breekt uit, een blinde vink...
Mijn droomkop wiegt en lacht verminkt
op staande boord.