Verzamelde gedichten

[p. 39]

Signes particuliers
1938

[p. 41]

Dans

Julie Paon past de satijnen stroken.
Julie Paon danst peinzend door 't boudoir.
Papa's portret wiegt traag het grijze haar.
Papa Paon houdt kies één oog geloken.

Julie Paon, zo schouderblank ontloken;
Julie Paon, de borsten appelzwaar,
hoort in haar bloed de man met basgitaar,
en danst, bedwelmd door eigen zoete roke...

en danst en danst, de borsten appelzwaar;
en danst, want wilder dwingt de basgitaar
en zwaarder wolkt de eigen zoete roke.

Papa Paon wiegt mee: één oog geloken,
maar, heviger bewogen op 't dressoir,
wankelt Adonis en ligt neer... gebroken.