Verzamelde gedichten

[p. 9]

Kerkgang

De kerkklok luidt. De vrouwen wiegen zwaar
achter de mannen, die met plompe passen,
de hande' onder de staarten hunner jassen,
de winstkans wikken van 't ongunstig jaar.

De kerkklok harkt, dreigend en luider bassend,
de ál te trage godsvrucht bij elkaar.
De mannen duiken eerst in 't urinoir:
het water mocht hen bij de preek verrassen.

Dan volgen zij de vrouwen. Zwart en zwaar
kruipen ze in banken knikkend bij elkaar
en buigen 't hoofd onder het woord des Heren.

Zij gingen stil. Men hoort ze luider keren
en, in 't gezicht van borrel en sigaar,
verlossend tegen 't godshuis urineren.