de met die vrolijke Wienerwals, terwijl de
‘partijgenoten’ beschoten worden door de burgers van de heren Fey en
Starhemberg; voor een goed verstaander mag dat genoeg zijn!) De socialisten van
Wenen, die hun leven verkocht hebben voor een phrase, hebben diè phrase
uitgezocht, waarvoor men in deze tijd het diepste respect moet hebben, omdat de
groten der aarde tegen haar zijn; zij hebben er de voorkeur aangegeven, de enige
stad in Duits-Europa, waar men tenminste nog vrij ademen kon en geloven tegen
Wodan en de middeleeuwen in, te laten stukschieten, zoals men er de voorkeur aan
zou geven zelf zijn boeken te verbranden eer men ze door de
fatsoensrenaissancisten zag verbranden. Wij horen de kleine Dolfuss
krokodillentranen wenen voor de microphoon (of misschien zijn het echte tranen
geweest, des te erger voor hem), terwijl de eerste rebellenaanvoerder de strop
om de hals wordt gedaan; men biedt hem de ‘geestelijke bijstand’ en hij weigert,
omdat hij ‘als socialist geleefd heeft en als socialist wil sterven’. Een
phrase, precies even ‘goedkoop’, als men wil, als het varken van onze heer
Roelofsen de slager, maar precies zoveel heroïscher als de nuchtere dood
heroïscher is dan het geidealiseerde abattoir. De tranen van de kleine Dolfuss
leken langs de microphoon en terzelfder ure worden de goederen der
sociaaldemocraten in beslag genomen. Dat klinkt al minder sentimenteel en wij
herademen: dit liever dan radiotranen! Dat het ‘Karl-Marx-Hof’, dat rare
vierkante gebouw met de verfoeilijke naam, in puin ligt, zal overigens iedere
burgerman, die zich met De Telegraaf verheugd heeft over de
triomfante heren, die ook hier eindelijk het fatsoen herstelden, voldoening
schenken.
En wonder boven wonder: de ‘waarheid omtrent Oostenrijk’ hoort men uit...
Duitsland! Beter testimonium omtrent de zuiverheid van zekere ‘waarheden’ kan
men zich al niet voorstellen! Maar wellicht is deze waarheidsdrift ook maar een
quaestie van dagen of weken; nationaal-socialist en austrofascist en
Piet-Hein-fascist hebben ieder zo hun eigen fatsoen, maar zij horen bij elkaar;
en of de een werkt met ‘koude pogroms’, de tweede met houwitsers en de derde met
varkendemonstraties is een zaak van nationale nuance. Terwijl nuance,