Het Getrouwde Schoolmeisje
Blijspel van Stéfan Bekéffi
Gezelschap Saalborn - Parser.
De titel klinkt eenigszins naar het doorgezaagde weesmeisje, maar eigenlijk is het gegeven van dit blijspel heelemaal niet zoo dwaas. Dat een meisje in een van de hoogste klassen van een middelbare school door een ouderen man (in dit geval een professor) wordt weggetrouwd, is zeer wel mogelijk en komt geregeld voor; dat het meisje in quaestie heimwee krijgt naar de schoolbanken, die zij te vroeg verlaten heeft voor de echtelijke woning, en pogingen zou willen doen haar einddiploma nog te halen, zou zelfs onderwerp kunnen zijn voor een huwelijkstragedie; dat bedoeld meisje in het geheim naar school gaat en buiten weten van haar man om dus een dubbel leven van echtgenoote en bakvisch leidt, is bepaald een zeer geschikte blijspelstof. Men kan echter niet zeggen, dat de schrijver van dit stuk er ten volle van geprofiteerd heeft. Hij schreef een aardig tweede bedrijf (Lilly Jaeger als getrouwde vrouw weer in de klasse; Lilly Jaeger daarna bezig haar man te ‘bedriegen’), maar de rest, voorspel zoowel als naspel, is tamelijk zouteloos en verschrikkelijk gerekt om den tijd vol te krijgen. Van eenigen psychologischen ‘diepgang’ is voorts geen sprake; juist daarom had de schrijver zich wel wat meer moeite kunnen geven de geschiedenis onberispelijk volgens de wetten van het blijspel af te wikkelen. Het slot, dat mevrouw Lilly met een baby in 't zicht uit de docentenkamer loodst, is echter heel zwak en niet meer in staat de aandacht vast te houden. Waren er drie in plaats van zes tafereelen geweest, het stuk had een pittig niemendalletje kunnen zijn; was de auteur een psycholoog geweest, er had zelfs een aanvaardbare probleemstelling kunnen geboren worden; nu is het eigenlijk geen vleesch en geen visch, en, afgezien van enkele bijzonder grappige fragmenten, zeer middelmatig, zelfs als niet meer dan ‘vakwerk’.
Het gezelschap Saalborn - Parser, dat hier zelden op bezoek komt, had dus beter een ander visitekaartje kunnen presenteeren om het nieuwe jaar in te zetten. Overigens wordt er van het stuk gemaakt wat er van te maken is. Louis Saalborn lijkt weliswaar niet de geschikte figuur voor den medischen professor, die een simuleerend schoolmeisje heeft te bekoren, maar hij speelt zijn rol met de vereischte bonhommie en humor. Carla de Raet als het meisje Lilly Jaeger is precies wat zij hier zijn moet: frisch en jong. Er zijn verder een groot aantal komische personages over den vloer, die meerendeels in goede handen zijn; ik noem de ouders van Lilly (Jacques van Hoven en Julie Meyer), de docenten (uitstekend getypeerd door Folkert Kramer en Bob van Leersum), de rectrice van Julia Cuypers, de leerlingen Hoffmann en Kafka, de eerste met veel succes in den wildebras-stijl gespeeld door Josephine van Gasteren, de tweede bleek van braafheid opgediend door Maud Perry.
Voor de matinee bestond niet veel belangstelling, maar men heeft zich met het vermakelijke vermaakt.
M.t.B.
Auteursrechtelijk beschermd