Briefwisseling 1930-1940. Deel 2

[p. 175]

458. E. du Perron aan M. ter Braak
Bellevue, 3 October. [1933]

aant.

Beste Menno, Het verslag over den Dèr Mouw-avond was zeer mooi, wij hebben er erg van genoten, en haast nog meer dat wij er zelf niet waren. Mevr. X. is te Parijs, na mij schriftelijk om ‘raad’ gevraagd te hebben voor een Fransch programma uit ‘moderne’ dichters; en ik ben een vriendelijk wezen, au fond, ik heb haar niet mijn stuk over de kunst van de planken gestuurd, maar haar ‘geraden’. Maar sindsdien is zij hier gekomen en woont nu in het hotel dat ik haar ook al heb moeten ‘raden’, en ik heb haar dus geschreven dat we het erg druk hebben met de verhuizing en dat zij ook niet hier mag komen. Ik hoop haar ook in het hotel te kunnen missen, tenzij voor een haastige 10 minuten, als zij het volstrekt wil. Zij heeft mij al geschreven dat zij de gedichten van Baudelaire heeft gekocht ‘en ook zijn prachtige Poèmes en Prose’. (Die kende zij al vóórdat ik haar begon te ‘raden’.)

Wij gaan hoogstwschl. 14 Oct. van hier weg, naar een hotel bij Saint Brieuc (Bretagne) dat Le Manoir du Roselier heet. Een prachtige naam, niet? ook voor Ducroo! De vraag is nu alleen nog maar of de kamer daar goed verwarmd kan worden, verder is er park, zee, eenzaamheid, alles even prachtig, en een vriend van Malraux in de buurt, dien ik eens ontmoet heb, Louis Guilloux, een sympathieke snuiterdie nogal ‘Dostojevskyaansch’ leeft met zijn echtgenoote, naar het schijnt, en gek is op zijn dochtertje.

Ik stuur je gelijk hiermee hfdst. VIII van Ducroo, een dik hoofdstuk. Je hebt dus III t/m VIII, als alles behoorlijk is overgekomen; alles naar Jany doorzenden. - Ik blijf benieuwd naar den strijd Scholte-Schilt-de Lang, ofschoon ik denk dat je Schilt wel zal worden platgedrukt als nu de felle keitief Nijgh ook nog in het krijt verschijnt.

Hierbij een brief van Kramers die je kan amuseeren. Hij had als ‘snipper’ in D.G.W. dat zinnetje van Lauro de Bosis gezet - heelemaal los: ‘De Waarheid is in wezen anti-fascistisch’. Daarop heeft Antonini, dien hij ‘de graaf’ noemt, hem gezegd

[p. 176]

dat dit hem nogal een stoute bewering leek; waarop Kramers: ‘Ik ben liberaal-philosofisch onderlegd’; - waarop Antonini: ‘Maar daarom juist, lijkt mij dat voor ù de Waarheid noch anti- noch pro-fascistisch moet zijn’. Ik schreef hem dat dit mij inderdaad nogal juist lijkt, al is de Waarheid-in-Italië heel zeker anti-fascistisch; - daarop dit antwoord. Stuur het mij terug, het is te monumentaal om het niet te bewaren.

Over de plaatsing van mijn stukken waren wij het alweer roerend eens, nog voordat je mijn briefkaart ontving! Nu nog één antwoord dus: over dat gezamenlijke slot-panopticum.

‘L'homme à la tête d'épingle’ zegt toch al genoeg! er hoeft toch geen geleerde verhandeling bij? Wie is die speldekop-man? Tielrooy, goddoome! Het beeld volstaat, Weledelzeergeleerde, de verdere biografie van den man is heusch totaal overbodig... Met hartelijke groeten, ook van Bep, die voortdurend op appartementen uit is en aan Ant,

je

E.