|
| |
Een Refereyn int amoreus, met een Liedeken daer op accorderende.
| |
| |
EEne alleene en anders gheene,
Heb ick in mijn herte wtghelesen,
Boven alle die leven in swerelts pleene,
Schoonder en dunckt my ter werelt gheen wesen,
Venus seytmen was eertijts ghepresen,
Van Paris boven twee ander Goddinnen,
Maer waer sulcken vonnis noch eens verresen,
En dat den gouden appel noch waer te winnen,
My dunckt certeynlick na mijn versinnen,
Dat sy dien voor een ander sou krijghen,
Want haers ghelijck en is niet te vinnen,
Van Venus schoonheyt sou Paris dan swijghen,
Cost ickse ghewinnen, ick sou voor haer nijghen,
Want sy isse die ick eerst int hert verhief,
Alle ongeneuchte sou ick vertijghen,
Noyt lieffelick lief en had oyt lief so lief.
| |
Het Liedeken gaet op de wijse: Ghepeys ghepeys
ghy doet my suchten.
EEn Venus dierken heb ick vercoren,
Schoonder gheboren ick noyt en sach,
Sy doet alleen spijt hen diet hooren,
My vreucht oorboren, nacht ende dach,
Als ickse sie, die bloem der blommen,
So dunckt my nie, schoonder voortcommen,
Maer van haer te zijn, is my groote pijn.
Noyt Paris Helenam hiel in meerder eeren,
Noyt en hiel Eurealus in meerder weerden,
Lucretiam die alleen was sijns vreuchts vermeeren,
Noyt en had Iupiter meerder lief op eerden,
Noyt Aristoteles Hermia so noo ontbeerden,
Noyt en was Leander so noode van Hero,
Also ick van haer, ick en cans niet volheerden,
Want al comet somtijts ick doet seer noo,
Heefter yemant sijn lief noo gederft ick doet alsoo,
| |
| |
Om dat sy is die ghene daer ick gheerne by zije,
Virgilius prijst seer die schoone Dido,
Och oft hy nv leefden in desen tije,
Hy sou wel anders segghen so ick belije,
Want gheen schoonder al ist my miskief,
En heb ick oyt ghesien sonder invije,
Noyt lieffelick lief en had oyt lief so lief.
Ghelijck het Was smelt by den vyere,
So vergaet schiere, mijn jonghe jeucht,
Deur haer liefde menighertiere,
Die ick seer diere, acht boven vreucht,
Maer eylaes ick moetse derven,
Dus ducht ick van rouwe te sterven,
My dunckt dat aen haer, staet mijn leven voorwaer.
Sy is die liefste na mijn propoost,
Sy is den Tempel daer het herte in rust,
Sy is mijn vreucht, mijn hoop en troost,
D'licht mijnder ooghen, mijn sinnekens lust,
Haer minnelick ghesicht mijn lijden sust,
Sy is die weertste boven alle verheven,
Sy is alleen die mijn lijden blust,
Sy is die liefste en gheen beneven,
Haren naem is int diepste mijnder herten geschreven,
En gheen ander in swerelts statie,
Al dat my is heb ick haer ghegeven,
Lijf ende goet tot een presentatie,
Sy is mijn vreucht en jubilatie,
Niet achtende vrient, vyant, vreucht, of grief,
Voor al soeck ick haer soete gratie,
Noyt lieffelick lief en had oyt lief so lief.
Al moest ick wten lande vluchten,
| |
| |
In vreemde huchten, also Paris de,
Met Helena, ick sou niet duchten,
Die bloem der vruchten, die had ick me,
My en mocht niemant hier benouwen,
Als ick waer by die bloem der vrouwen,
Geenderhande verdriet, sou ons letten yet.
Prince, sy is alleen mijn Princersse,
Boven alle die leven die precieuste,
Een bloem der bloemen mijnder sinnen meestersse,
Mijn solaes, mijn vreucht, mijn melodieuste,
Mijn liefste, mijn schoonste, mijn amoreuste,
Boven alle gheboren int hert gheprent,
Die minnelickste ende glorieuste,
Boven alle die leven ter werelt present,
Mijn hert is haer altijt obedient,
Om haer in alles te moghen believen,
Dickwils maeck ick haer mijn herte bekent,
Deur boden en oock deur missieven,
In alle dienstbaerheyt moet ick haer gherieven,
Want sy isse die mijn herte eerst besief,
Dus ghelooft my vryelick al en zijnt geen brieven,
Noyt lieffelick lief en had oyt lief so lief.
Prince, sy isse en salse blijven,
Die bloem der wijven, hier in mijn hert,
Mocht mijn liefde aen haer beclijven,
Ick sou bedrijven, vreucht sonder smert,
Cost ick noch troost aen haer bejaghen,
Gheen mensch hoorden my seer claghen,
Geen mensch hoe rijc, en ware mijns gelijck.
|
|
Auteursrechtvrij