|
| |
| |
| |
Een schoon amoreus Refereyn, met een Liedeken daer op dienende.
WIe sal my bystaen met medecijne,
Wie sal my verlossen wt Venus ghequel,
Wie sal my quijt maken den last mijnder pijne,
Apollo soude hy dat vermoghen wel?
Och neen hy, den brant die is te fel,
Met gheen cruyden en mocht hy my ghenesen,
Dan alleene die alderliefste cornel,
Die boven alle die leven int herte is gheresen,
Het aenschouwen van haer aensicht ghepresen,
Mocht my vertroosten die nv ben ontpaeyt,
Maer anders gheen wortelen hoe wtghelesen,
Een troostelick woort van haer in my ghesaeyt,
Want dat mijn ghewont hert verfraeyt,
Dit is den troost na mijn intentie,
Voor dien en koos ic geen cruyt hoe schoon geblaeyt,
Want sy heeft int herte die residentie.
| |
Het Liedeken gaet op die wijse: Ick was onlancx geleden,
geraect ten avontspele.
So treur ick menichwerven,
Sy staet in mijnen sinne,
Nochtans moet ickse derven,
My dunckt ick moet besterven,
Want het valt my te swaer,
Na haer heb ick verlanghen,
Een troostelick woort maer.
Al die cruyden ende wortelen crachtich,
Die goet voor den mensch zijn in swerelts ronde,
Die en connen my niet ghenesen warachtich,
Dan alleen die liefste met haren monde,
| |
| |
Sy sou haest ghenesen mijn smertelicke wonde,
Mocht my van haer een troostelic woort gebeuren,
Het soude my duncken wesen eenen vonde,
Ghedaen waer mijn pijn, benautheyt sou scheuren,
Ick en peysde niet meer op suchten oft treuren,
Maer eylacy sy slaet my alomme swijcke,
Nochtans houde ickse voor die bloem der figueren,
Derve ick haer, ick blijve in verswijcke,
Mijn droefheyt waer gheen droefheyt ghelijcke,
Blijschap waer my dan een penitentie,
Sy mach my verheughen boven alle musijcke,
Want sy heeft int herte die residentie.
Daer is gheen cruyt ter eerden,
Dat my hier troost mach gheven,
Noch dranck hoe groot van weerden,
Dan die liefste verheven,
Want sy doch staet gheschreven,
Alleen in shertsen boeck,
Hare schoonheyt weert om loven
Die alle tgoet gaet te boven,
Is den schat die ick soeck.
Sy is alleen mijn leven en mijn hope,
Die my wt alle benautheyt helpen mach,
Sy is mijn vreucht en sucadighe syrope,
Om wien ick treure nacht ende dach,
Had ick haren troost, sonder eenich verdrach,
Soud ick my dorven elcken gheluckich schrijven,
Maer moet ick die derven o wy o wach,
Nerghens en weet ick eylaes waer blijven,
Liever liet ick my als Troylus ontlijven,
Dan altijts te derven die wtvercoren,
Want sy is alleen die bloem der wijven,
Die schoonste die oyt ter werelt was gheboren,
Voor haer en koos ick niet Cresus tresoren,
| |
| |
Noch Salomons eere gheeft my credentie,
Sonder haer acht ick mijn leven verloren,
Want sy heeft int hert die residentie.
Troylus noyt so haeckten,
Noch Paris die ontschaeckten,
Die bloem van alle vrouwen,
So ick na mijn ontfouwen,
Ist dat ick haer moet laten,
Gheen cruyt en mach my baten,
Ter doot blijf ick ghewont.
Prince sy is mijn vreucht, mijn glorie,
Sy is mijn solaes mijn jubilatie,
Sy is mijnder herten consistorie,
Sy is mijnen troost en confortatie,
Cost ick van haer crijghen eenighe gratie,
Alle gheneuchte soude ick hanteren,
Ick en achten niet op yemants arguatie,
Ick liet my alle clappaerts blameren
Als ick hadde dat ick wel soude begheeren,
Mijn hert sou altijt in volder vreucht // zijn
In haer soet ghesicht sou ick my versolaceren,
Haer presentie sou al mijn jeucht // zijn
Hoe soude ick ymmermeer ontheucht // zijn
Wanneer ick altijt ware in haer presentie,
Ick soude vrolick midts haerder deucht // zijn
Want sy heeft int herte die residentie.
Prince my dunckt warachtich,
Dat ick sou wesen salich,
Want ick soude eendrachtich,
Sien haer lichaem cristalich,
Waren mijn shertsen boet,
| |
| |
Om gheen vreucht sou ick wenschen,
Want onder alle menschen,
|
|
Auteursrechtvrij