|
| |
Een Refereyn int amoreus, met een Liedeken daer op accorderende.
ICk ben ongherust vol van fantasijen // swaer
Ick suchte ick duchte dach ende nacht,
Het herte is my vol melancolijen // swaer,
Daer my alleenlick toebracht der minnen cracht,
O Venus Venus noyt en had ick sulcx ghedacht,
Dat ick mijn alderliefste sou moeten derven,
Wee my ellendich creatuer waer ben ick toebracht,
Door een cleyn vreucht treur ick menichwerven,
Coemt doot haelt my van dese erven,
En wilt my in dit verdriet niet laten,
Want het is my veel soeter te sterven
Dan langhe van mijn liefken te zijn verwaten,
Waer ick gae oft stae in weghen of straten,
Nerghens en vind'ickse, sy houdt haer verschoven,
Dus mach ick wel segghen voor alle staten,
Tderven van lieve gaet alle pijn te boven.
| |
Het Liedeken gaet op die wijse: Al die sparen,
goet vergaren, en nae.
DEur Venus kent, al ist gheblent,
Lijd'ick torment, int leven,
Een bloemken jent, dat staet gheprent,
In shertsen tent, gheschreven
Das zijn van haer, doet my voorwaer,
Altijt leven in ongheneucht,
Tderven van lieve, is groot mishieve,
Maer lief by lief is groote vreucht.
| |
| |
Het derven van lieve so elck wel weet,
Doet alle gheneucht en solaes verdrijven,
Het coste Paris sijn bloet ende sweet,
Troylus liet hem daer om ontlijven,
Leander so ons die Poëten schrijven,
Deur tderven van lieve inde zee verdronck,
Evax om dat hy van sijn lief niet cost gheblijven,
Ten lesten dat doot-liedeken daerom sonck.
Deur tderven van lieve Hero oock inde zee spronck,
Want liever hadse by haer lief te wesen
Inde zee, dan sonder hem in swerelts swonck,
Dido die Coninghinne ghepresen,
Deur tderven van lieve nam haer tleven mits desen,
Seg ick noch al waert in Princen hoven,
Want alsucke verdriet in my is verresen,
Tderven van lieve gaet alle pijn te boven.
Mocht ickse sien, dat schoon ingien,
Alle mijn pijn sou sincken,
Clappaerts bespien, en mocht mits dien
Mijn groote vreucht niet krincken,
Maer lacy neen, t'dunckt my certeen,
Dus schier vergaet mijn jonghe jeucht,
Tderven van lieve, is groot miskieve,
Waer lief by lief is groote vreucht.
Het is pijne in boeyen te sitten ghesloten,
Het is pijne te zijn in groot verstranghen,
Tis pijne te sitten van sijn ghenooten,
Tis pijne te wesen in eenich verlanghen,
Tis pijne op sijn lijf te sitten ghevanghen,
Tis pijne van vrienden van maghen te zijne,
Tis pijne te moeten dwalen in vreemde ganghen,
Het is oock verdrietelick en groote pijne,
Sieck te bed te ligghen eenen langhen termijne,
Maer gheen van desen en zijn te compareren,
By tderven van lieve also ick bevijne,
Want die pijn doet vleesch en bloet verteeren,
| |
| |
Ick weet het doet mijn hert altijt lamenteren,
Om dat ick hen van mijn lief weert om loven,
Dus seg ick vryelick en wilt affirmeren,
Tderven van lieve gaet alle pijn te boven.
Een minnelick woort waer mijn confoort,
Mocht ick van haer verkrijghen,
In vreuchden poort so waer ick hoort,
Voor haer so sou ick nijghen,
Maer lacy siet sy acht my niet,
Al bewijs ick haer niet dan deucht,
Tderven van lieve, is groot miskieve,
Maer lief by lief is groote vreucht.
Prince al waer ick in weelden gheseten,
Al saech ick die schoonste van alle vrouwen,
Het derven van haer doet my vreucht vergheten
Want inwendich is het herte vol rouwen,
Al can hem het aensicht wel anders gheheuwen,
Nochtans versinckt mijn hert in Venus oven,
Dus mach ick metter waerheyt wel ontfouwen,
Tderven van lieve gaet alle pijn te boven.
Prince terstont ick segt goet-ront,
Cost ick aen troost gheraken,
Mijn hert ghewont, worden ghesont,
Ick waer verblijt, tot alder tijt,
Die my eylace [...] ontveucht,
Tderven van lieve, is groot miskieve,
Maer lief by lief is groote vreucht.
|
|
Auteursrechtvrij