|
| |
Een Refereyn int amoreus, met een Liedeken daer op accorderende.
O Doloreus herteken wat baet u claghen,
Wat helpt u karmen en alle u suchten,
Wat batet u dat ghy so menighe daghen,
In grooter benautheyt gheseten hebt en duchten,
V treurlicke woorden acht mijn lief voor cluchten,
Ia slaet die selfste seer luttel gade,
V handen die so vlijtich als eenighe muchten,
Int schrijven gheweest zijt vroech en spade,
V minnelicke dichten en can tot gheen ghenade
Die alderliefste beweghen // yet,
Al roep ick, al suchte ick sonder berade,
Sy en is tot geen barmherticheden genegen // siet
Dus en is mijn hert van rou ontsleghen // niet
Nochtans gevet my wonder, want soot haer is bekent,
Sy is die liefste onder des Hemels Firmament.
| |
Het Liedeken gaet op de wijse: Ghy meyskens fraey,
wilt vroech en spaey, den dach des doots.
OM een alleen, en anders gheen,
Ben ick bedroeft van herten,
Int herte reen, staet sy certeen,
Sy doet my groote smerten.
| |
| |
Och ofter oyt wel minnaer is gheboren,
Die ongetrooster van zijn lief heeft moeten scheyden,
Al ick die so dickwils heb moeten hooren,
Woordekens die my seer luttel greyden,
Niettemin noch so wil ick verbeyden,
Na tsuer het soet, ghelijck Ovidius leert,
Want anders mocht ick den tijt wel beschreyden,
Die ick om haer hadde versleten in druck vermeert,
Want die liefste tot mywaert zijnde ghekeert,
Dat sy mijn bitterlick kermen wou bedincken,
In eewicheyt sou sy van my worden gheeert,
Alle benautheden sou ick laten sincken,
Een dranc van bitterheyt laetse my noch drincken,
Ick en weet waerom ick segt voor elck present,
Sy is die liefste onder des Hemels Firmament.
Mocht ick van haer, een woordeken maer
Tot mijnen wil verkrijghen,
Ick sou dats claer, bly zijn voorwaer,
Voor haer so sou ick nijghen.
Wou sy ontdoen dien minnelicke adere,
Die in een maechdelick herte is verborghen,
So soude ick met handen te gadere,
Haer dancken en loven, want therte van sorghen,
Verlost sou zijn, alle verdriet sou ick verworghen,
Dwelck my nv soo moordadich is quellende,
Bly waer ick van den avont tot den morghen,
Van haer ghenade waer ick altijt spellende,
Ick en achten Iocus niet die altijt is rellende,
Om twist te maken tusschen twee ghelieven,
Alle gheneuchte waer ick voortstellende,
Luttel souden dan opereren valsche brieven,
Met alle solaes soude ick my gherieven,
En dat met reden, want ic segt deur liefden verblent,
Sy is de liefste onder des Hemels Fimamanet.
| |
| |
Niemant dan sy, en mach doch my,
Ick waer wel bly, mocht ick eens vry,
Haer comen noch ter spraken.
Prince, ick achten my also salich,
Ghelijck die gheseten zijn in Iupiters throone,
Mocht ick eens cussen haer mondeken coralich,
Voor alle mijnen arbeydt waer groot mijn loone,
Mocht ick vercrijghen die schoonste schoone,
Gheen blijder mensch mochter ter werelt wesen,
Maer lacy sy singt noch een quade toone,
Den troost is noch cleene om my te ghenesen,
Ick en weet niet wat hartheyt in haer is gheresen,
Want so ick int beghin seyde segghe int ent,
Sy is die liefste onder des Hemels Firmament.
Prince, diet leest, ghedachtich weest,
Mijn groot ellendich lijen,
Hoe mijnen gheest, deur Venus keest,
Beswaer is t'allen tijden.
|
|
Auteursrechtvrij