|
| |
Een Refereyn int amoreus, met een Liedeken daer op accorderende.
ONlancx zijnde met fantaseren // bevaen
Ben spaceren // gegaen, in een landouwe,
Daer comende ben by eender rivieren // gestaen,
En neder gaen sitten, want thert was vol rouwe,
Niet lang sach ick op dander zije een jonckvrouwe,
Het was mijn alderliefste so my dochte,
Het scheen Diana te wesen die schoon kerssouwe,
Sy wiesch haer handekens seer sochte,
Ick dacht oft zijt oock wel wesen mochte,
Het bleeck terstont aen haer wesen vercoren,
Haer liefde seer snellick in mijn herte wrochte,
Peysende nv dit nv dat van die schoonste geboren,
Sy blinckte van verren als een roose op den doren,
Schoonder en docht my ter werelt niet te zijne,
Haer lieflicke stemme was my soet om hooren,
Maer d'af-zijn van haer dat was my pijne.
| |
Het Liedeken gaet op die wijse: Nu laet ons alle
danckbaerzijn, ons Heer, ons God, Ons Vader.
HOe mocht doch yemant zijn verblijt,
Die sijn liefken moest derven,
In my certeen is kleen jolijt,
Om een alleen die ick bemin,
Ia altijt staet in mijnen sin,
Sy is die thert begeerden,
Gheen liever lief op eerden.
| |
| |
Die riviere hiel ons daer verscheden,
Die tusschen ons beyen seer soetelijck vloeyden,
Ick wensten my by haer ter selver steden,
Want by haer te wesen my wel ghevoeyden,
Als roode rooskens haer wangskens bloeyden,
Mijn hert begonst te branden deur Venus strale,
Haer lippekens gelijck ick wel bevroeyden,
Blinckten van verre ghelijck een korale,
Haer lieffelick singhen passeerden te male,
Alle musijcke ende snaren gheclanck,
My docht ick was inder vreuchden sale,
Wanneer ick aensach haer aenschijn blanck,
Ick vervloeckten seer des waters ganck,
Die my dede derven haer wesen fijne,
Maer d'aensien verheuchde mijnen moet kranck,
Maer d'af-zijn van haer dat was my pijne.
Ick segt voorwaer en dunckt my so,
Dat pijnlick is om smaken,
Lief te derven ick doet seer no,
Eylaes wat wil ick maken,
Het is my lacy pijne swaer,
Dat ick ben so lange van haer,
Och oft haer niet en deerden,
Mijn liefste lief op eerden.
Als sy my sach en wert gheware,
Sy quam wat nare, vast byden kant,
Sy sach my aen met haer oochskens clare,
Een minnelick wincken sy my toesant,
Ick stont op seer verheucht en playsant,
Sy sey adieu, en is my ontweken,
Aldus wechgaende ontginck my tverstant,
Dat ick nau weder adieu en cost ghespreken,
Van rou moesten terstont mijn oogen leken,
Daer ick was te voren in grooter vreucht,
Ick en wist niet wat doen ick stont besweken,
| |
| |
O Venus sey ick die alles vermeucht,
Verleent my haer gratie mits uwer deucht,
Dat ick verwerven mach die schoone roosemarijne,
Haer troostelick wincken was my een geneucht,
Maer d'af-zijn van haer dat was my pijne.
Noyt hadde Paris also lief,
Noyt Leander also verhief,
Het is haer voorwaer wel bekent,
Nochtans laet sy my in torment,
Haer houde ick in weerden,
Gheen liever lief op eerden.
Prince, geen scheyden my also na ginck,
Als icker op dinck, het herte moet suchten,
Noyt dunckt my dat ick meerder pijn ontfinck,
Och oft wy noch eens also wesen muchten,
In een valeye sonder eenighe gheruchten,
Mijn vreucht waer nerghens by te compareren,
Want dan sou ic ymmers haer schoonheyt luchten
Al waert dat ick het by-zijn wel sou begeeren
Het aenschouwen van haer sou sy my niet negeeren
Het welck mijn hert waer een groote solatie,
Moghelick mijn ootmoedelick lamenteren,
Sou aen haer verwerven eenige gratie,
Maer comende op mijn oude speculatie,
Ick seg d'aensien was my een medecijne,
Het was mijnder herten een recreatie,
Maer d'af-zijn van haer dat was my pijne.
Prince Princerssen al ghelijck,
Mocht ick haer liefde verkrijghen,
Gheen mensch mocht my wesen te rijck,
Certeen ick en derfs niet swijghen,
| |
| |
Ick acht veel meer, dat maechdelick vat,
Dan Sampsons eer, oft Creseus schat,
Sy mocht mijn vreucht vermeerden,
Gheen liever lief op eerden.
|
|
Auteursrechtvrij