|
| |
| |
| |
Een schoon amoreus Refereyn, met een Liedeken daer op accorderende.
EEn lieflick beeldeken heb ick wtghelesen,
Wiens amoreus wesen, mijn herte verheucht,
Van schoonder geboren en machmen niet lesen,
Sy is mits desen, mijns hertsen jeucht,
Noyt en was Leander in meerder vreucht,
Als hy was by Hero sijn wtvercoren,
Als ick sou zijn, waert also geveucht,
Dat ick haer lieffelick wesen mocht opbooren,
Geenderhande vreucht naem ick daer voren,
Apollos musijc-spel sou ick daer voor derven
Al sou ick alle menschen quaet spreken hooren,
Ick en achtens niet mocht ick haer verwerven,
Sonder haer koos ick voor d'leven het sterven,
Want ick soude leven in een eewich verdriet,
Haer wesen is my veel soeter dan conserven,
Liever lief en weet ick ter werelt niet.
| |
Het Liedeken gaet op de wijse: Mijn oochskens weenen
mijn hert moet suchten.
EEn bloem van vrouwen, min ic in trouwen
Mijn herte staet in haer bedwanck,
Wou sy aenschouwen, mijn groot benouwen,
Ick waer in vreuchden mijn leven lanck.
Met alle gaven en gracien is sy verciert,
Seer wel ghemaniert, voor alle verstanden,
Int spreken sy haer tonge fraey moviert,
Haers ghelijck en wist ick niet in dese landen,
Ghelijck Pallas heeft sy delicate handen,
Als goutdraet is haer hayr van coleure,
Haer bruyn ooghskens doen my verbranden,
Och oft ick mocht verkrijgen die schoon figuere,
Ick achten my voor een gheluckighe creatuere,
En waer so my dochte alle menschen te rijcke,
| |
| |
Nemmermeer en sou ick wesen in ghetreure,
Gheen Coninghen en waren mijns ghelijcke,
Ick bedreef gheneuchte met musijcke,
Alsulcke vreucht en waer van my noyt gheschiet,
Want ick bekent voor elcken publijcke,
Liever lief en weet ick ter werelt niet.
Haer wangskens bloosen, als roode roosen,
Had sy gheweest voor Paris present,
Al sonder posen, had hy gherosen,
Haer voor die schoone Helena jent.
Deur haer absentie ick als sneeu verdwijne,
Want tis my pijne lang van haer te blijven,
Haer by-wesen is my als medecijne,
Haer soet aenschijne can alle ongeneuchte verdrijven,
D'aenschouwen alleen van die bloeme der wijven,
Alle solaes ter werelt te boven gaet,
Want het doet alle fantasijen verstijven,
Haer by-zijn en mocht ic nemmermeer zijn versaet,
Niemant dan sy alleene int herte staet,
Ter werelt certeen ick noyt schoonder vonde,
Ick macht wel segghen, niemants op aerden raet
My oyt als den haren hier blijschap gonde,
Ick neme daer van den Heere tot oorkonde,
Die een yeghelucx herte kent en deursiet,
Dus segghe ick met recht als die ghewonde,
Liever lief en weet ick ter werelt niet.
Mocht my ghebueren, tot deser uren,
Een soet ghesicht van haeren persoon,
Al mijn besueren, en sou niet dueren,
My docht ick waer in der vreuchden throon.
Prince, sy is alleene mijn hoop ende troost,
Sy is mijn vreucht mijn jubilatie,
Gheen ander begheer ick in west oft oost,
Mocht ick verwerven haer goede gratie,
| |
| |
Het waer mijnder herten een confortatie,
Van vreuchden song ick een minnelick Liet,
Want ick segt noch na mijn speculatie,
Liever lief en weet ick ter werelt niet.
Prince verheven, mijn vreucht mijn leven,
Hangt alleen aen heur voorwaer,
Sy is ghebleven, int herte gheschreven,
God gon dat ick blijf haer shertsen paer.
|
|
Auteursrechtvrij