|
| |
Een schoon amoreus Refereyn, met een Liedeken daer op dienende.
HOe mogen clappaerts zijn van sulcke generatien
So arch van gronde so vol van arguatien,
| |
| |
Datse quaet spreken het welck sy versieren,
Sy zijn argere na mijn imaginatien,
Dan eenige beesten in haer vocatien,
Den goeden sy zijn eer ende naem schoffieren,
Noyt hoordemen ter werelt van quader dieren,
Sy seggen dat noyt herte en dachten,
Deur haer derf ick mijn lief soet van manieren,
Dus raed ick u Iongers tzy in wat quartieren,
Wanneer ghy mint wilt u voor clappaerts wachten.
| |
Het Liedeken gaet op die wijse: O smertelicke
minne, moordadich is u feyt.
Ghy doet my groot verdriet,
Laechdy altijt bedwongen,
Mijn liefken moet ick derven,
Daer alle mijn herte op stont,
Ick canse niet verwerven,
Clappaerts deden my met mijn liefden twisten,
Die anders niet dan van deuchden en wisten,
Onser beyden vrientschap is deur hen gheent,
Och clapten sy niet meer dan sy en wisten,
Twaer goet, maer want sy erch zijn in listen,
So zijnse tot alle boosheden ghewent,
Mijn eere ende fame hebben sy gheschent,
Quaet peysen sy by daghen en nachten,
Och oft sy voor elcken waren bekent,
Maer neen sy, dus rade ick u Iongers present,
Wanneer ghy mint, wilt u voor clappaerts wachten.
Die my dit hebben ghedaen,
| |
| |
Die mijn hert heeft bevaen,
Ick machse niet aenschouwen,
Nv noch tot gheender stont,
Dwelk ghy my hebt ghebrouwen,
Van voor zijnse seer schoon int schijn,
Maer van achter schieten sy haer fenijn,
Sy ghelijcken den Schorpioen int wesen,
Die welcke seer vriendelijck schijnt te zijne,
En brengt van achter die meeste pijne,
Die onverdragelick is ende niet om ghenesen,
Een clappaert is te ghelijcken by desen,
Die also wt schiet sijn quaet met crachten,
Noyt man en hoorde van booser fenijn lesen,
Dus ghy jonghe gheesten seer wilt int wesen,
Wanneer ghy mint, wilt u voor clappaerts wachten.
My dunckt en t'is warachtich,
Dat ghy zijt Serpents bloet,
Hen zijt ghy oock beslachtich,
O quaet fenijn van slangen,
Ghy gaeft haer eerst den vont,
Ick lig in groot verstrangen,
Prince, men cans niet al ghewreken,
Dat clappaerts doen en dorven spreken,
Maer het vint hem selven noch al ten lesten,
Want datse haer selven wel bekeken,
En oversagen haer selfs ghebreken,
Sy soudens genoech vinden van oude resten,
| |
| |
Maer neen: in eens anders ghebreck sy nesten,
Nv dit nv dat moeten sy van elcken trachten,
Die schult heeft, macht aen hem vesten,
Maer nv raed ick ghy jonghers nemet ten besten,
Wanneer ghy mint wilt u voor clappaerts wachten,
Prince, groot ende cleene,
Wacht u van clappaerts quaet,
Ghemaeckt schier desperaet,
Met haer fenijnde stralen,
Ben ick ter doot ghewont,
Die doot moet ick bequalen,
Deur haren valschen mont,
Deur haren valschen mont.
|
|
Auteursrechtvrij