|
| |
Een schoon amoreus Refereyn, met een Liedeken daer op accorderende.
O Radt der Fortuynen seer onghestadigh // noch
Hoe ontdraechdy my nv als d'onbekende,
O valsche Venus o vrouwe moordadich // noch
Seer soet int beginsel, maer suer int ende,
Waerom doet ghy my dese allende,
Dat ick moet scheyen van mijn liefken verkoren,
Het is u schult ende alle u bende,
O felle doot wilt my nv verhooren,
Haelt vander aerden die onsalichtse gheboren,
Te sterven te sterven is mijn begeeren,
Het liefste pant dat ick had heb ick verloren,
D'aensien van mijn beminde moet ick ontberen,
O bloet mijnder herten ick moet u verteeren,
In groote miserien mijn leven sanck,
In liefs presentie en mach ick my niet vercleeren,
Tot haer en heb ick voortaen geenen ganck,
Dat ick van haer scheye is tegen mijnen danck,
| |
| |
Want eewelick begeer ick by haer te zijne,
Dus mach ick wel seggen met herten cranck,
Scheyen van lieve ter werelt geen meerder pijne.
| |
Het Liedeken gaet op de wijse: Rijck God wie sal
ick clagen mijn heymelick verdriet.
COemt doot en toeft niet lange,
Te leven maeckt my bange,
Want van mijn liefken fier
So word ick nv bedwongen,
Daer al den troost op stont,
Dwelck doen quae schalke tonghen,
Deur haren valschen mont.
Scheyen van lieve is het bitterste cruyt,
Dat opt mensche ter werelt mocht smaken,
Ick moet nv proeven, dus seg ick wt,
O wy o wach wat sal ick nv maken,
Noyt en was bitterder fenijn van Draken,
Dan desen dranck is, dien ick nv moet drincken,
Ick en can gherusten in slapen oft waken,
Eertijts verblijden ick my wt overdincken,
Haerder schoonheyt dwelc therte dede ontfincken,
Twas my een solaes als ickse mocht aenschouwen
Maer nv eylacen laet ick den moet sincken
Want deur t'derven van haer is therte vol rouwen,
Sy was na mijnen sin een bloeme van vrouwen,
Sy verblijden mijn herte menichwerven,
Als ickse mocht spreken in rechter trouwen,
Deur haer woorden die ick nv moet derven,
Dies hies ick eylacy voor d'leven het sterven,
My en mach helpen dranck noch medecijne,
Noch eenighe specien ghemaeckt van conserven,
Scheyen van lieve ter werelt geen meerder pijne.
| |
| |
Gheen dinck weet ick ter eerden,
Want die ick hiel in weerden,
Waer sal ick eylaes vluchten,
My verdriet de aenluchten
Eylaes als ick van scheyen hoorden vermanen,
Bloedighe tranen waren doen mijn spijse,
Ick volge die natuere vanden Swanen,
Die als haer de doot coemt singen sanc van prijse,
Och een eewich claghen is mijn dèvijse,
Door t'derven van haer, wat sal ick beginnen,
Al schoon ick gheneuchte met blijden wijse,
Nochtans treurt het herte van binnen,
T'derven van haer doet missen mijn sinnen,
Geen droever mensch binnen desen lande,
Mocht ick noch troost aen haer gewinnen,
Lijf en goet setten ick voor haer te pande,
Sonder haer so maeckt my groote schande,
Het herte dunckt my van droefheyt te breken,
Schier sinneloos stac ick in Venus mande,
Met een bernende strael ben ick ontsteken,
Van benautheyt en can ick nauwelicx gespreken,
Al dat ick eet is my bitterder dan azijne,
Dus seg ick noch want sy is van my gheweken,
Scheyen van lieve ter werelt geen meerder pijne.
Kironos wilt niet toeven,
Wilt afsnijden den draet,
Want ick sou my bedroeven.
Ach en wensch ons geen leven,
Sterven is mijn propoost,
| |
| |
Mijn hoop solaes en troost.
Prince, van haer te scheyden valt my seer swaer,
Schoonder en sach ic noyt onder sHemels throone,
Druck en lijden sal my aenwassen voorwaer,
Ick roep eenpaer om die schoonste schoone,
Och om dat ick nv scheye van haren persoone,
So beclaegh'ick dat ick oyt ben gheboren,
O katijvich wat maeck ick in swerelts woone,
Meerder ongeluck en quam oyt mensch te voren,
Het hert verstout, ick geve den moet verloren,
Meerder ongheval en is oyt mensch geschiet,
Och mocht ick versincken, versmachten, versmoren,
Waert mijnder zielen salich ick en achtens niet,
Ick bid u alle minnaers dat ghy voor u siet,
Siet hoe ellendich ick van liefden ben deurreden,
Schout die liefde so schoudy oock verdriet,
Eeuwelick sal u herte wesen in vreden,
Noyt meerder pijne en macher zijn gheleden,
Dan te derven diemen bemint ten fijne,
Ick segt u als diet beproeft opten dach van heden,
Scheyen van lieve ter werelt geen meerder pijne.
Prince groot ende cleene,
Denckt wat pijne hy lijdt,
Die van sijn liefken reene,
Ick segt al zijnt geen brieven,
Want ick proeft vroech en laet,
Dat scheyen van gelieven,
|
|
Auteursrechtvrij