|
| |
Een Ionckvrouwen Refereyn, met een Liedeken
daer op accorderende: beclaghende
d'onghetrouwicheyt van haer lief.
ICk die seer behaghelijck was te voren,
Van mijn lief geacht wert een bloeme der bloemen,
En boven al die leefden int herte was wtvercoren,
Die zijn vreucht cost verwecken en druck verdoemen,
Mach my nv wel d'onsalighste der menschen noemen,
Want het een lijden moet ick op d'ander kerven,
Eertijts so leefden ick int beroemen,
Maer nv moet ick al levende sterven,
Die ick beminne, die moet ick derven,
Hoe mocht my therte wesen te vreden,
Contrarie der fortuynen moet ick verwerven,
Niettemin het moet al zijn gheleden.
| |
Het Liedeken gaet op die wijse: Ick weet een aerdich
vrouken sy staet in mijnen sinne.
GHy dochters fraey van zeden,
Wilt u seer wel versinnen,
Wanneer ghy werdt ghebeden,
Van Ionghers die u minnen,
Ontrou wilt doch bekinnen,
| |
| |
Haer gheveynsdich aenschijn,
Eertijts, als ooc scheen, ick alleen int herte stont,
Boven alle gheboren hiel hy my in weerden,
Maer lacy soot blijckt, valsch was den gront,
Dus houde ick my d'onsalichste opter eerden,
Thert is benout al Iaecht tusschen twee sweerden,
Gheen medecijn ick ter werelt behoeve,
Minnaer en mach my ghenesen met veerden,
Alleenlijck na sijnen troost ick vertoeve,
Loon der valschen minnaers ick nv proeve,
O Cupido hoe moech dy dus straf zijn van zeden,
Het is u schult dat ick my bedroeve,
Niettemin het moet al zijn gheleden.
Al zijnse schoon voor ooghen,
En wiltse niet ghelooven,
Veel sullen zijn vertooghen,
Maeckt v van hen verschoven,
Schoutse t' allen termijn,
Ick ghelijcke my selven al ist my klagelick,
By Dido die van Eneas wert verlaten,
Int eerste was sy heus oock behaghelick,
Wanneer sy hem so geerde wt caritaten,
Hy verliefse doen boven maten,
Niemant en beminden hy dan haer alleene,
Maer namaels heeft haer dat niet mogen baten,
Hy verlietse ende koos een ander certeyne,
Dese gheluck ist wel also ick meyne
Want ick haer navolghe in alle steden,
Al beminne ick mijn lief, hy acht dat cleene,
Niettemin het moet al zijn gheleden.
| |
| |
Dat sy schoon woorden schincken,
Als sy staen byder deuren,
Hoe wel haer woorden klincken,
Ghelooftse niet ten fijn,
Want sy daer niet op dincken,
Ghy jonghe hertekens op u heden ick begeere,
En stelt nemmermeer u sinnekens so vaste niet,
Ghelooft gheen Ionghers woorden te seere,
Seer te ghelooven brocht my eylaes int verdriet,
Een exempel daer af nv aen my siet,
Hoe seer te ghelooven my nv comt betreden,
Want mijns liefkens woorden waeyen als riet,
Niettemin het moet al zijn gheleden.
Princerssen al ghelijcke,
Wilt mijn woorden onthouwen,
Wilt niet te seer betrouwen,
Iongers schoon int aenschouwen,
|
|
Auteursrechtvrij