Lustighe Amoreuse Refereynen

elck met een Liedeken daer op accorderende, seer gheneuchlick ende recreatijf

Een schoon amoreus Refereyn, met een Liedeken daer op dienende.

O Venus wildy my bederven,
Mijn hert deurkerven, noyt meer der grief,
Die bitter doot dunckt my sal ick sterven,
Can ick niet verwerven, mijn liefste lief
O vrouwe die ick oyt in mijn herte verhief,
Tot allen stonde,
Waerom doedy my alsulken miskief,
Noyt sulcke wonde,
Och d'aenschouwen van haren rooden monde,

[p. 7v]

 

Dat was den strael die my mijn herte deurschoot,

 

Dus mach ick wel claghen als d'onghesonde,

 

Had ick se noyt ghesien, ten waer gheen noot.

Het Liedeken gaet op de wijse: Houdt nv alle aen,
ick sal ons singhen vore.

COemt toeft niet lang,

O doot haelt my met veerden,

Tvalt my te bang,

Te leven opter eerden,

Want dien ick hiel in weerden,

Verlaet my nv in pijn,

Noyt ander ick begeerden,

Nochtans moet aldus zijn.

Wanneer ick peyse op haer lieflick wesen,
So wert mits desen mijn hert benout,
Liever en isser noyt int herte gheresen,
Ick hadse ghepresen boven silver ende gout,
Wy spraken te samen dickwils en menichfout,
Wt reynder minnen,
So dat Cupido doorschoot met sijnen bout,
Mijn hert van binnen
Ick en begeerden voor haer geen Coninginnen
Maer wat ist sy laet my eylacy inden doot,
Dus mach ick wel segghen na mijn versinnen,
Had ick se noyt ghesien ten waer gheen noot.

Ick weet geen saeck,

Waerom sy my mach laten,

Want noyt met spraeck,

In huys oft opter straten,

En heb ick boven maten,

Haer ymmermeer misseet,

Maer deur quaey clappaerts praten,

Ist datse my verleet.

[p. 8r]

 

Mijn leven dunckt my ten eynde zijne,

 

Gheen niederijne en mocht my doen boet,

 

Nv ick moet derven die roosemarijne,

 

Ieuchdelijck van schijne, ick sterf in Venus gloet,

 

Ghelijck den Salamander hem branden doet

 

Nochtans niet en vergaet,

 

Also die liefde in my ghestadich moet,

 

Blijven inde daet,

 

Niettemin mijn ghewont hert gheen rust ontfaet,

 

Maer moet altijt swemmen in Venus boot,

 

Dus seg ick noch, op dattet elck verstaet,

 

Had ickse noyt ghesien, ten waer gheen noot.

 

 

 

So menich reys,

 

Als ick sie haer figuere,

 

Soo overpeys,

 

Ick ons gheneuchte veure,

 

Eylaes den tijt is deure,

 

Dies therte lamenteert,

 

Ick leve in ghetreure,

 

Nochtans haer dat niet deert.

 

 

 

Prince denckt wat pijne hy t'allen plaetsen lijdt,

 

Die sonder respijt van sijn liefste moet scheyen,

 

Al ist so nochtans ick blijf haer dienaer t'aller tijt,

 

In nijdere spijt, die so my dunckt, haer verleyen

 

Die bitter door staet my te verbeyen,

 

Sonder eenich vertoeven,

 

Och mocht haer mijnen gheest medeleyen,

 

Ick sou my niet bedroeven,

 

Maer lacy alleene moet ick de noote proeven,

 

Want mijn jeuchdlick wesen begint te verdrogen,

 

Een minnelijck adieu sou ick wel behoeven,

 

Maer dat en sou sy my oock niet ghedoogen,

 

Sy hout haer, ic en weet waerom, wt mijn oogen,

 

So dat ick altijts leve in ellende groot,

[p. 8v]

 

Dies mach ic nog eens seggen hoort mijn vertoogen,

 

Had ickse noyt ghesien, ten waer gheen noot.

 

 

 

Prince ghemeyn,

 

Wilt al minnen by maten,

 

Wilt u certeyn,

 

Op geen woorden verlaten,

 

Tbegin is goet om vaten,

 

Maer d'eynde draecht den last,

 

Schout altijt clappaerts praten,

 

Leest dit somtijts alst past.