Lustighe Amoreuse Refereynen

elck met een Liedeken daer op accorderende, seer gheneuchlick ende recreatijf

[p. 3v]

Een Refereyn int amoureus, met een Liedeken daer op accorderende.

O Cupidoos strael wat grooter smerte,
Doet ghy my inwendich van binnen,
Want aen die ick beminne boven mijn herte,
En kan ick eylaes geenen troost gewinnen,
Waer ickse soeck ick en kanse niet vinnen,
Ick ducht van rouwe te moeten sterven,
Och oft ick van haer wt oprechter minnen,
Een troostelick woordeken mocht verwerven,
In wat gheneuchten sou sy my beerven,
Die nv van herten gheheel ben ontheucht,
Maer haer lieflijck wesen moet ick derven,
Dwelck alleen is mijn blijschap en vreucht,
Dies seer vergaet mijn bloeyende jeucht,
Ia ducht te besterven in corten termijne,
Och derven van lieve gheen meerder pijne.

Het Liedeken gaet op de wijse, Ghepeys ghy
doet my treuren nacht en dach.

HOe mocht hy vreucht hanteren,

Die van sijn liefken waer,

Wat mocht hem recreeren,

Niet soot blijckt openbaer,

Want therte is by haer,

Also ick nv bekinne,

Ontstelt is hy van sinne,

Hy leeft in groot misbaer.

Van meerder pijne en mochtmen niet schrijven,
Want alle smerte sy te boven gaet,
Troylus liet hem veel liever ontlijven,
Dan te derven Breseda die schoone granaet,
Theseus veel liever soeckt in speloncken baet,
Met sijn alderliefste Phedra verkoren,
Dan sonder haer in sijnen vaderlicken staet,

[p. 4r]

 

Want so moest hy alle verdriet oorbooren.

 

Als my die alderliefste comt te voren,

 

Nerghens en weet ick niet een plaetse om rusten,

 

Venus op u mach ick my wel verstooren,

 

Die desen brant, als ghy wout wel blusten,

 

Maer my dunckt dat ghy hier in hebt u lusten,

 

Dies ick eylaes moet leven sonder medecijne,

 

Och derven van lieve gheen meerder pijne.

 

 

 

Apollo met sijn liere,

 

Mocht my vermaken niet,

 

Dan dat Lelyken fiere,

 

Mocht stelpen mijn verdriet,

 

Sprack sy troostelicx yet,

 

Maer als ick haer com teghen,

 

Sy gaet na ander weghen,

 

Dit ist dat sy my biet.

 

 

 

Och mocht ick somtijts heymelick stille

 

Haer spreben, my dunckt ick sou ghenesen

 

Oft eens by haer zijn na mijnen wille

 

Ghelijck Leander by sijn Hero plach te wesen,

 

Gheen periculen sou ick ontsien oft vreesen,

 

Al moest ick die zee met mijnen armen oock scheuren,

 

Maer eylaes dits noodeloos gheseyt mits desen,

 

Nv my daenschouwen van haer niet en mach gebeuren

 

Wat wil ick dan van veel te sprekens reuren,

 

Al gae ick vanden avont totten morgen,

 

Nergens en can ick haren persoon ghespeuren,

 

My dunckt dat sy haer erghens houdt verborghen,

 

Mijn herte leydt altijt in grooter sorgen,

 

Comt doot brengt mijn leven ten ruijne,

 

Och derven van lieve gheen meerder pijne.

 

 

 

Sy is mijn hoop alleene,

 

Mijn troost en toeverlaet,

 

Oorsaecke en heeft sy geene,

[p. 4v]

 

Dat sy my aldus haet,

 

Wel doet quae clappaerts raet,

 

Maer wou sy eens ghedencken,

 

Mijn liefde sou sy schencken,

 

Een woort wt caritaet.

 

 

 

Prince, sonder haer en mach ick niet leven,

 

Maer sal als een bloem moeten verdroogen,

 

Also Ainadis alle vreucht moest begeven,

 

Doen hy Orianam niet meer en sach voor oogen,

 

So moet ick nv oock alle pijn ghedooghen,

 

Nv my het aenschouwen van mijn lief faelgeert,

 

Och oft sy eens dede na haer vermoghen,

 

Alle mijn benautheyt sou haest zijn verkeert

 

Maer deur qua clappaerts is sy ghecorrumpeert,

 

Die alle discoort soecken te brouwen,

 

Ist also ghelijck my mijn herte affumeert,

 

Waer sal ick uw arm desolate onthouwen,

 

My verdroot den claren Hemel t'aenschouwen,

 

Tleven docht my met meer ghenoechlick te zijne,

 

Ocht t'derven van lieve geen meerder pijne.

 

 

 

Ghy Princen altemale,

 

Nemmermeer also haeckt,

 

D'begin dat smaeckt seer wale,

 

Maer d'eynd biter laeckt,

 

Ick ben aen een gheraeckt,

 

Sy mach my sien oft luchten,

 

Van haer so moet ick vluchten,

 

Ick bender aen vermaeckt.