|
| |
| |
| |
Een Refereyn int amoreus, met een Liedeken daer op accorderende.
ALso Pyramus begeerden te sterven,
Als hy moest derven sijn Tisbe verheven,
Ghelijck Troylus hem liet deurkerven,
Als hem dontrouwe Breseda had begeven
Also en begeer ick oock niet langer te leven,
Nv ick moet derven mijn liefste verkoren,
Die alleene int herte staet geschreven,
Boven alle vrouwen ter werelt gheboren,
Eylacy wat pijne moet ick oorboren,
Mijn hert heeftse doorwont met Venus strale,
Mijn leven acht ick gheheel verloren,
Want sy verhart blijft ghelijck den stale,
Noyt en leefde minnaer in meerder quale,
Hoe sal ick die pijne konnen ghedoghen,
Ick mach wel segghen met herten loyale,
Wie jonckvrouwen ghelooft wert licht bedrogen:
| |
Het Liedeken gaet op die wijse: Hoe waert
mogelick roosken reen, &c.
ALle mijn ghepeys doet my zo seer,
Eylaes wien sal ickt claghen,
Die liefste acht op my niet meer,
Die staet in mijn behaghen.
Dat ickse ken dat is my leet,
Want sy ghebruyckt groot onbescheet,
Als water beken, mijn ooghen leken,
Ick smelt in Venus yver seer heet.
Paris en is van Helena geschiet geen ontrouwe,
Die hy beminde als sijn liefste amye,
Hero en liet Leander in geenen rouwe,
Tisbe bleef oock gestadich tot allen tije
Haren Pyramus int breet en wije,
| |
| |
Van Phedra machmen oock wel narreren,
Die Theseus volchde sonder envye,
Dese zijn ghestadich gheweest sonder simuleren
Maer ick word veracht van die my wilt tenteren,
Dien ick altijt heb gheweest ghestaich,
Haer ghesproken woorden wil sy abandonneren,
Diese gheseydt heeft met haren mont sucadich,
O wreeckt doch Venus dit seyt moordadich,
Het welck my ghebeurt voor uwer ooghen,
Ick mach nv segghen vroech en spadich
Wie jonckvrouwen ghelooft wert licht bedrogen.
Had ick eenichsins misdaen,
Met warcken oft met monde,
So mocht ickt haer vergeven saen,
Maer noyt t eeniger stonde,
Eylacy wat is my gheschiet,
Langer te leven lust my niet,
Als water beken, mijn oogen leken,
Mijn hert leyt in groot verdriet.
Ick meynden dat onse begonnen vreucht,
Noch soude comen tot perfectie,
Maer als sy wtgesogenf heeft dmergh mijnder jeucht
En my gemaeckt heeft onder haer subjectie,
So verstoot sy my wt hare protectie,
Dies ick bedruckt, benout ben boven maten,
Boven alle die leven had sy delectie,
Nochtans heeft sy my noch verlaten,
Och het was cleyn tot mijnder bater,
Dat ick gheloofde haer samblantigh wesen,
Het scheen dat sy was vol carstate,
Maer nv heeft sy my veel anders gedaen mits desen
En weet ick geenen raet om my te genesen,
Want mijn jonge jeucht begint te verdrogen,
Ick seg al is verdriet in my gheresen:
Wie jonckvrouwen ghelooft wert licht bedroghen.
| |
| |
My dunckt voorwaer na mijnen sin,
Dat sy hen niet bedencken,
Die hier dragen tot vrouwen min,
Voor soet sy hem suer schencken,
Eertijts was my sulcx onbekent,
Maer lacy nv weet ickt present,
Als water beken, mijn oogen leken,
Mijn herte leyt in groot torment.
Prince, ghy Iongers wie dat ghy zijt,
Neemt dit exempel in grooter weerden,
Siet wel voor u int begin wie dat ghy vrijt,
En wilt Venus stralen niet lichtelijck aenveerden,
Want gheen meerder pijn isser opter eerden,
Al hevet menighen seer soet gheweest,
Dondert eertijts haer bloet daerom verteerden,
Ghelooft nemmermeer vrouwen minst oft meest,
Al schijnen sy schoon, gheveynst is den gheest,
Salich is den man die een ghetrouwe vynt,
Want als een Crocodille lachende onbevreest
Den menschen lockt tot haer, dan verstynt,
Also doen sy oock hoe datmen hem pijnt,
Ick weet want ick also ben ghetoghen,
Dus seg ick noch als die daerom verdwijnt
Wie jonckvrouwen ghelooft wert licht begroghen.
Princen, ick raed u groot en cleen,
Laet u so niet bedriegen,
Wacht u van vroukens int gemeen,
Sy connen seer wel liegen,
En ghelooft niet haer woorden soet,
Want int eynde zijn sy als roet,
Als water beken, mijn oogskens leken,
My dunckt van rou ick sterven moet.
|
|
Auteursrechtvrij