Mestreechter leedsjes-cahier. Nommer 2
(1989)–They Bovens–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 29]
| |
[pagina 30]
| |
Tinus had 'nen hoege nommer getrokke,
heer mos goon dene noe es soldaot.
't Ganse hoes dat laog 't understebove,
't Ganse dörrep waor ten einde raod.
D'n awwen os, dee leet ziech neet mie mèlleke,
de roejen haon, dee lag gein eier mie.
En Triene stoont in 'nen hook te beuke:
‘M'ne leve Tinus, zeen iech diech daan noets mie?’
Refrein:
Triene, mie keend, iech zal diech noets vergete,
diech blijfs veur miech op eerd,
altied 't mieste weerd!
Wied vaan diech weg heet miech 't lot gesmete,
diech blijfs veur miech op eerd, } 2x
altied 't mieste weerd. } 2x
Wied vaan de bös en vaan de heuvelklinge,
wied vaan de häöf en vaan de modderpeul.
Wied vaan de weie, boe v'r appele gonge stele,
wied vaan dat alles, bin iech noe gesjeid!
Wied vaan mien Triene, boe iech zoe dèks mèt praotde,
wied vaan de plaots, boe iech häör 't ierste zaog.
Wied vaan de plek, boe 'ch 't levensleech aonsjouwde,
wied vaan dat alles bin iech noe gesjeid.
Refrein:
|
|
