Mestreechter leedsjes-cahier. Nommer 2
(1989)–They Bovens–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 26]
| |
[pagina 27]
| |
Dao is gein stad in hiel us lendsje,
die zoe veuroet geit , zoe floreert
es eus Mestreech, 'n ierste bijdehendsje,
en boe z'ch 'n ederein zoe weert.
'nen Tram dee zeet geer loupe door eus straote,
gans zoonder reuk en op gelieke weeg,
en g'r hoof mer evekes ‘pst’ te rope,
dadelek steit heer dao, kin zellefs neet mie weeg.
Meh mennege reizeger, dee vertrèkke wouw } bis
dee winsde deen tram al nao d'n duvel touw. } bis
'nen Tied geleie waor m'ch dat 'n allegaasie,
op de Groete Grach bij de sókkerbekker Grégoire.
D'n tram dee waor dao evekes langs gekoume,
zoe door de kiekoet: 'ne kerel, e peerd en 'n kaar.
Noe moot g're miech 'ns good goon begriepe,
deen hiele stóp waor eine sjokolaat,
en menneg batteräöfke stoont daobij te giepe,
tikde z'ch e stök en pótsde daan de plaat.
Toen zag Grégoire al tege zien vrouw: } bis
‘Och waor deen tram mer nao d'n duvel touw’ } bis
'ne Ketel waor hei aongekoume,
dee waogde zestigdoezend kilo zwoer,
meh wie euze Raod dat had vernome,
stèlde heer ziech dadelek op de loer.
Dee ketel maag neet door eus straote,
dee rijt us hei d'n hiele boel doorein,
en wie veer doge, en wie veer praotde,
de gemeinteraod dee bleef mer steeds bij ‘nein’.
‘Es veer uuch hei mèt laote begoon, } bis
daan zalle eus straote nao d'n duvel goon.’ } bis
| |
[pagina 28]
| |
Meh aon de Boschpoort bós neet blieve
en in de Barakke dao kós 't minder koed
de riole woorte dao opgestiepe,
want Rutten späölde toch daonig op z'ne poet.
Euze ganse raod en twinteg agente
en daarteg peerd, wel doezend lui bij-ein
'n Aw vrouw woort oet häör hoes gedrage.
‘Minske, ze vare uuch hei eure hiele kraom doorein’
Meh zoonder sjók, gans wie me wouw } bis
zoe gónge v'r mèt dee ketel nao Rutten touw. } bis
Barnum en Baily die zouwe hei koume,
mèt lieuwe, tiegers, peerd en ... vlu,
die zouwe us hei get koume laote kieke,
abnormaliteite, zèllefs minse zoonder pu.
Eus ganse stad hóng vol plakkate
aon sommige hoezer, dao hónge 'rs wel tien
en de mieste lui hoofde dao niks veur te betaole
veer kraoge dat allemaol veur niks te zien.
Meh, wie heer hei moos koume stoon, } bis
toen zaog me 'm al gaw nao d'n duvel goon. } bis
't Terrein boe Barnum en Baily mooste stoon, waore de Koompe. Es gevolg vaan 'n fikse regesjoor stoonte de Koompe oonder water. De wijs vaan dit leedsje is die van : ‘Iech bin de meister vaan de Kommel’, oet de ‘Kaptien vaan Köpenick’. |
|
