Mestreechter leedsjes-cahier. Nommer 1

[p. 32]

't Stumpke.

Pieke kòs mer neet verkroppe,
Tot 'r neet wie ziene peer,
Ziech 'n lekker piep kòs stoppe,
Want nog gister zag zien meer,
Zeen iech diech mèt 'n sigret
Zoonder ete nao de bèd
Zuut diech einen deender: vas,
Duijt 'r diech daan in de kas!

2 Zuug e stumpke! dat is bóffe.
Noe nog vuur daan bin iech klaor!
En al gauw leep 'r te stóffe
Zjus of dat niks veur'm waor.
En al pitsde-n-'t op z'n tong
Jeukde keel en stroot en long
Lachden al de lui 'm oet:
Kós niks sjele! Mer veuroet!

3 Meh 't waos 'm väölste mechtig
Kinderleef, wat e geveul!
M'ne kop, 't is werrechtig
Of iech 'm gaaroet neet mie veul
Ouch me buukske deit zoe raar.
Wat is dat noe veur sigaar.
Bah! Wat aak'lik, mislek dink
Noe pas ruuk iech wie ze stink.

4 Thoes gong Pie haos vaan z'n stekke
Wit wie kriet waor zie geziech
Jao 't waos neet veur te gekke:
Want de wolke hónge lieg.
Beter straof bestoont 'r neet
Veur dee kleinen däögeneet
‘Meerkeleef’, zag euze Pie,
‘Iech rouk noets gei stumpke mie!’