Akkoord over Marokko
BERLIJN, 7 april - Duitsland is vandaag akkoord gegaan met de internationale conventie over Marokko. Dat gebeurde in het Zuidspaanse Algeciras, waar delegaties uit Middellandse-Zeelanden en alle belangrijke zeevarende mogendheden drie maanden lang hebben vergaderd.
De Duitse delegatie heeft ten slotte op het punt van de internationale politie voor Marokko haar afwijzende houding laten varen. De Duitsers hadden nagenoeg vanaf het begin van de conferentie een gesloten blok, gevormd door Frankrijk, Engeland, Groot-Brittannië, Rusland en Italië, tegenover zich. In de vandaag getekende conventie staat dat een internationale politie onder gezag van de sultan van Marokko zal worden opgericht. Hij zal de beschikking krijgen over Spaanse en Franse adviseurs, wier aantal de twintig niet mag overschrijden.
Deze bepaling betekent dat Frankrijk en Spanje toch hun historische band met Marokko bevestigd zien. Het is de Duitsers niet gelukt om tegen het gesloten front van de andere mogendheden een voet tussen de deur van Marokko te zetten. Met name de opstelling van Italië - een land dat met Duitsland in de Triple Alliantie verbonden is - heeft Berlijn teleurgesteld. Enkele dagen geleden al had rijkskanselier von Bülow te kennen gegeven over de kwestie Marokko geen oorlog te willen
Plenaire zitting tijdens de conferentie te Algeciras.
ontketenen. Maar, aldus von Bülow in de Rijksdag eergisteren: ‘Het was voor ons een kwestie van prestige voor de Duitse politiek en van waardigheid voor de Duitse keizer om ervoor te zorgen dat geen (Duitse) rechten buiten ons om werden aangetast’. De conferentie had aangetoond dat Duitsland geen quantité négligeable was.
Ondanks deze verdediging van de Duitse diplomatie vallen in de publieke opinie in Duitsland en ook in de wandelgangen van de Rijksdag zelf duidelijke kritiek en teleurstelling te bespeuren. Er wordt openlijk gesproken over een verlies van prestige van de Duitse diplomatie. Immers Duitsland had vorig jaar bij monde van de keizer het Frans-Britse akkoord met betrekking tot Marokko van de hand gewezen. Weliswaar was hieruit de conferentie van Algeciras voortgevloeid maar deze heeft als resultaat opgeleverd dat de Franse (en Spaanse) privileges in Marokko slechts zijn bevestigd en ditmaal niet alleen door Frankrijk en Groot-Brittannië maar door alle mogendheden van betekenis.