Zomerwolken

[p. 98]

De ziener

Aan W.A. van Konijnenburg.

Mijne oogen blind: de ziel in mij is zat

Van uitzien op de dingen onvolboren;
In stilte dompel de echo mijner ooren

Voor de' onrijpe' aanhef dezer ruchtge stad.

Al aanblik, al geluid dat in zich had

De kiemen tot Gods toekomst uitverkoren,
Liggen gezonken in de murwe voren,

Door lust geploegd en van leeds tranen nat.

[p. 99]

 

De heemlen mijner oogen mogen zonnen

 

Een reegnen over 't toebereide land

 

Waar Gods oneindig voorjaar is begonnen.

 

 

 

En straks gaat boven u, uitslaande brand,

 

Ziels leeuwerik in vlammenzang opdragen

 

De scheemring van uw juichen en uw klagen.