Zomerwolken

[p. 100]

Aan Prosper van Langendonck

Het koren! Nog het koren, zonder end

Wat onverhoedsche sikkel heeft uw nest gedeerd
En doodelijk bezeerd
U in de veiligheid van 't neigend koren,
O Leeuwerik, o klaar Gerucht
Dat zong zijn blinde vlucht,
Gelijk een ster verschiet bij lichten dag, te hooren?

Wij hebben allen wel ons nest gebouwd
Op vlakke zoode, in 't groene hout,
Verzekerd dat Gods bliksems ons niet deren -
Maar wat kan 't vroom vertrouwen hoên
Voor wie niet weten wat zij doen,
Wier wreede onnoozelheid moordt wat zich niet wil weren?

[p. 101]

 

Ik weet dat ik u nog beluistren zal

 

Binnen dit dal,

 

Door 't springtij van den zomervloed bedolven...

 

Onsterflijk is des harten schal.

 

In elk geval:

 

Tot komend jaar wanneer de halmen golven