Verzen

[p. 10]

Ik heb u wel gegeven.

Ik heb u wel gegeven
Heel mijn mooie, jonge leven.
Ik heb al mijn lieve gedachten
Om u getrokken als diepe grachten:
Al mijn Zijn ligt om u òm:
Een vijver-kom.

Daar staat gij, een mooi blank huis alleen,
Kalm in het stille watergeween

[p. 11]

 

Van bruisgedachten teruste gegaan

 

Bij nachtekussen van zilvermaan;

 

Golvenetten van tintelmazen,

 

Stil geworden van groot verbazen,

 

Liggen, wijde wonderring,

 

Om u in effen bewondering.

 

 

 

In het weeke waterwiegelen

 

Spiegelen

 

Alle nachten, alle dagen,

 

Regen- en zonnevlagen:

 

Hemelen zon met witte-wolkevluchten,

 

Breede sterreluchten

 

Zullen om u koepel-ronden

 

In de diepe watergronden.

 

 

 

Stijgen doet uit schuwen schemer

 

Al wat leeft en zoekt het licht:

 

Wondere bladen, bloemen teeder

 

Beuren op haar blij gezicht,

[p. 12]

 

Drijven stil te geuren:

 

Schitterlach van kleuren.

 

 

 

't Liefste, diepste dat 'k zal geven,

 

Zal in rijze-ranken omweven

 

Blanke muren hoog;

 

Loten, die toppen

 

In bloemeknoppen,

 

Kijken

 

Te prijken

 

Door vensterboog.

 

 

 

In uw blanke zalen bewegen

 

Lichtekindren in feestkleedijen,

 

Reien, de blijen, in stralen van zegen

 

Luchtig nijgen

 

Naar 't bloemeglinsteren

 

In vluchtig krijgen

 

Door open vensteren;

 

Dragen schoon in haar vreugde rein

 

De bloemen mijn....