Tusschenspelen

[p. 96]

Rosa sub rosa

Eindloos eindeloos
Sterk en teêr
Met het stille witte weêr
Laait de late roode roos...

Brak alevel
Door den nevel
Even maar de zonneschijn,
Dat in 't hart zij mocht vermoeden
Vóor 't verbloeden
Hoe het hier temet kan zijn...

Geen bezwijmnis
De geheimnis
Van haar eigen wezen raadt,
Als haar droom moet sterven zonder
't Grooter wonder
Waar hij zelf in ondergaat...

[p. 97]

 

Heel een leven

 

Van zich geven

 

Vindt het volle loon ter hand,

 

Als verlangen naar éen boogschot,

 

Maar éen oogschot,

 

In de roos der heemlen plant...

 

 

 

Eindloos eindeloos

 

Sterk en teêr

 

Met het stille witte weêr

 

Laait de late roode roos.