Tusschenspelen

[p. 77]

Sonnet

Nu er geen plaats bleek voor uw oud karkas
In den gemeenen kuil waar ligt verbloed
Uw stout jong Holland, dat gij saam voorgoed
Opgingt in heuvlen welig lentegras -

Zit neêr, en overleef, en vind den moed
Door uwer oogen duistrend vensterglas
Uit te zien op den onverweerbren was
Van alles wat gij nog beleven moet,

Sterk eerlijk hart, dat, onbeschreven boek,
Uw warme bladen trouw hieldt toegewijd
Aan wat gij mocht afleven van den tijd...

Toch, niets en niemand haalt u uit uw hoek,
Of God moest u nog plagen met den vloek
Van alvermogen en alwetendheid!