Tusschenspelen

[p. 45]

Mismoedig liedje

Wel hadt gij groot en schoon gelijk
Te breken met zoo poovren maat,
Die minde al-onverzadelijk

Als om den lieven broode,

Wiens honger zelfs uit overdaad

Opwaakte als uit den doode.

Zijn wereldsche inbreng gaf in 't end
Voor baat enkel beslommering
Als koren nooit op tijd gemend

Onnut vergaat te velde -

Wat doet het tot de rekening,

Daar hij het zelf niet telde?

En waar hij in maanzieke onmacht
En nooit met de' achterstand gereed
De daaglijks aangevulde kracht

Die hij uit liefde haalde,

[p. 46]

 

Tezaam met eigen bloed en zweet

 

Aan offerde en betaalde -:

 

 

 

Een ster die god-weet-waar neêrkwam,

 

Wat morgengloed en avondrood

 

Vermeeldauwd in zijn dunne vlam,

 

En maneschijn bij schooven,

 

Armzalige oogst waar niet eens 't schroot

 

Van deugde voor den oven - -

 

 

 

Zoo gaat het elk die nood en druk

 

En smart en leed aan zich behoudt,

 

Van liefdes winst alleen 't geluk

 

Met de' ander tracht te deelen:

 

Waar hij op houdt of niet op houdt,

 

Niets lukt hem te verspelen.

 

 

 

Zoo rijk wordt geen als die gelooft

 

Dat hij om liefs wil zich ontzegt

[p. 47]

 

Wat hij in liefde samenslooft:

 

Geen kans om ooit te kwijten

 

Wat hij aan smart had opgelegd,

 

Wat hij aan lust wou slijten.